" အာဖရိကမွာဆံုေတြ႔ရတဲ့ ထူးျခားေသာ ကၽြန္ေတာ့ မိတ္ေဆြမ်ား (၂) "

               " အာဖရိကမွာဆံုေတြ႕ရတဲ့ ထူးျခားေသာ ကၽြန္ေတာ့မိတ္ေဆြမ်ား (၂) "
ယခင္အေခါက္တုန္းက ဒီေခါင္းစဥ္နဲ႔ ေရးလိုက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ဆီ ေ၀ဖန္သံေတြ အႀကံျပဳစာေတြ အခ်ိဳ႕တံု႔ျပန္လာတာေတြ ေတြ႕ရတာမို႔ ယခုစာကိုဆက္ေရးမိတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္အဦးဆံုးေျပာလိုတာက ေလာကႀကီးမွာ လူေကာင္းသူေကာင္း ရွားေနျပီလား ဆိုတဲ့အခ်က္ ကိုပါ၊ မွန္သင့္သေလာက္မွန္ပါ လိမ့္မယ္၊ ဒါေပမဲ့ လူမ်ိဳးအလိုက္ ကြာျခားလိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္။ ဥပမာ အာရွတိုက္သားေတြနဲ႔ အေနာက္နိဳင္ငံ သားေတြမတူႀကတာအမွန္ပါ။ ယဥ္ေက်းမႈ ကြာဟခ်က္ Cultural gap လို႔ေျပာရမလားပဲ။

ေတာင္ေပၚခရီး ႀကမ္းနဲ႔ သနားစရာကၽြန္ေတာ့ကားေလး
(ျမန္မာ ဂ်စ္မဟုတ္ပါ  Japan, Pajero 4x4 စစ္စစ္ပါ။ က်ပ္ သိန္း၄၀ေလာက္က်ပါတယ္)

ႀကံဳႀကိဳက္လို႔ ေျပာရရင္ေတာ့ ဒီမွာေတာ့အျဖဴေတြက UK နိဳင္ငံသားေတြမ်ားပါတယ္။ အမ်ားစုက ေ၀လ နယ္သားေတြပါ။ သူတို႔ဆီက က်န္းမာေရးပညာ ရွင္ေတြ ဒီမွာလာကူေနႀကတာပါ။  ဒီမွာ Welch Lesotho Association ေ၀လျပည္နယ္ နဲ႔လီဆိုသို အဖဲြ႕ (Welch ဆိုတာက ေ၀လျပည္နယ္ပါ) ဆိုတာရွိပါတယ္။ ဒီမွာလာကူ ေနႀကတဲ့ တရုပ္ စပယ္ရွယ္လစ္ ဆရာ၀န္ေတြ အားလံုးကေတာ့ တရုပ္ျပည္မႀကီးရဲ႕ (ဟူေဘး) ျပည္နယ္ကပါ။ လီဆိုသိုကဆရာ၀န္ ရွားတာကိုး၊ သူတို႔အျပင္ အိႏၵိယ၊ ပါကစၥတန္ နဲ႔ဘဂၤလားေဒ႔(ရွ) ကေဆးပညာရွင္ေတြ လည္းတစ္ပံုႀကီးပါ။ နမီးဘီးယားမွာတုန္းကေတာ့ အာရွတိုက္ သားေတြ ေဆးရံုမွာမရွိပါဘူး၊ ခုက်မွသာ ဒီနိဳင္ငံမွာအေရွ႕နဲ႔ အေနာက္ ကလူေတြကၽြန္ေတာ္ ဆက္ဆံဘူးတာပါ။ အျဖဴေတြကေတာ့ သူ႔အဆင့္နဲ႔သူပါ၊ ထံုးစံအတိုင္း လုပ္စရာရွိရင္ မအိပ္မေန ႀကိဳးစားလုပ္မယ္၊ အားလပ္ခ်ိန္မွာ အျပတ္လည္မယ္၊ ဗဟုသုတရွာမယ္၊ ေပ်ာ္မယ္ ဆိုတဲ့လူေတြပါ။

ဒီမွာ အဦးဆံုး ၂၀၀၇ ခုနွစ္က ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အေပါင္းသင္းျဖစ္မိတာက Gron ဆိုတဲ့ ေ၀လလူမ်ိဳး အေထြေထြ ေရာဂါကု GP ဆရာ၀န္ တစ္ေယာက္ပါ၊ ဆရာ၀န္သာ လုပ္ေနေပမဲ့ သူ႔၀ါသနာက ေလယာဥ္ေမာင္းတာပါ၊ သူကေတာ့ စုမိေဆာင္းမိ ျပီးသူမို႔၊ အဖိုးတန္ကား၂စီး အျပင္ အေပါ့စားေလယာဥ္ေလး တစ္စီး ကိုယ္ပိုင္ ၀ယ္ထားတာရွိပါတယ္တဲ့ (ကိုယ္တို႔နဲ႔ေတာ့ကြာပ) အဲဒီတုန္းက သူကဒီမွာ ရွိတဲ့ Lesotho Flying Doctor Service လီဆိုသို မိုးပ်ံဆရာ၀န္မ်ား အဖြဲ႕မွာ volunteer အေနနဲ႔၀င္လုပ္ေနယင္း တစ္ဖက္ကလည္း ေမ့ေဆး ေလ့လာခ်င္တာမို႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ တြဲမိတာပါ။ သူနဲ႔ေတာင္ေပၚ ေဒသေတြအေတာ္နွံ႔ေအာင္ လည္ျဖစ္ ႀကပါတယ္၊ အဲဒီတုန္းက ရာသီဥတုဆိုးလို႔ သူတို႔ေလယာဥ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ စီးခြင့္မႀကံဳလိုက္ပါ။  ဒါေပမဲ့ ကားကိုေတာ့သူကူေမာင္းေပးပါတယ္။ သူကဒီမွာ ၃လသာႀကာတာမို႔ ကားမ၀ယ္ျဖစ္ပါ။ တစ္ခါတစ္ခါလည္း သူေလယာဥ္ ျဖတ္စီးယင္း ေတြ႔ရတဲ့ျမင္ကြင္းေတြကို ေျမျပင္မွာ ကားနဲ႔ လိုက္ရွာတတ္ပါတယ္။

ေတာင္က် ေခ်ာင္းကိုျဖတ္ကာ

သူျပန္သြားျပီးေနာက္ ေရာက္လာတဲ့ David နဲ႔ Tuppin တို႔ကေတာ့ ကိုယ္တိုင္လည္း ေမ့ေဆး ဆရာ၀န္ ေတြျဖစ္လို႔ ပိုျပီး အနီးကပ္ ႀကာႀကာေပါင္းျဖစ္ႀကပါတယ္။ David ကေတာ့ ပူပူေႏြးေႏြး ေတာ္၀င္ေမ့ေဆး ပညာဘြဲ႔ရထားတဲ့ လူငယ္တစ္ေယာက္မို႕ ေမ့ေဆးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ေနာက္ဆံုးေပၚအယူအဆေတြ တြက္အားကိုးရသလို၊ သူကိုယ္တိုင္ကလည္း အပတ္စဥ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔ ေမ့ေဆးပညာ ႏွီးေႏွာပြဲေလးေတြ လုပ္ျဖစ္ပါတယ္၊ ဒီနိဳင္ငံမွာ လခလံုး၀မယူပဲ သူတတ္နိဳင္တဲ့ဖက္က အက်ိဳးျပဳသြားတာပါ။

(တပ္ပင္) ဆိုတာက " ခြဲစိပ္ခံ လူနာရဲ႕သေဘာတူညီခ်က္ " ၊ " လီဆိုသိုမွာေ၀တဲ့နွင္း " နဲ႔ " ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေက်ာင္းဆရာဘ၀ ခဏတာ" စာစုေတြမွာပါတဲ့ ကၽြန္ေတာ့ ပင္မဇာတ္ေဆာင္ ဆိုတာစာရႈသူေတြ မွတ္မိပါလိိမ့္မယ္။ သူကရည္မွန္းခ်က္ ႀကီးသူပါ၊ သူဒီနိဳင္ငံကို လာတာကိုက သူလိုကိုယ္လို ဆရာ၀န္တစ္
ေယာက္အေနနဲ႔ လူနာေတြ ေဆးကုသေပးျပီး ျပန္သြားဖို႔ မဟုတ္ပါ။ သူလုပ္ခ်င္တာက ဒီကေဆးရံုေတြ ရဲ႕လက္ရွိ အဆင့္တန္းကို ျမွင့္တင္ေပးဖို႔ပါ။ ကုသေရး ထက္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ပိုဆန္ပါတယ္။ သူ႔အလုပ္က အထက္နဲ႔ေကာ ေအာက္ေျခနဲ႔ ပါဆက္ဆံရတာမို႔ မလြယ္ပါ။ ဒါေႀကာင့္မို႔ သူေရာက္လာျပီးေနာက္ ဒီမွာေမ့ေဆးဆရာ ေတြလိုအပ္ေနတာ ေတြ႔ေတာ့ အထက္နဲ႔ညွိျပီး ေမ့ေဆးနာ့(စ) သင္တန္းျပန္ဖြင့္တာပါ၊ (ေဟသီနိုင္ငံမွာလည္း ဒီလို ေမ့ေဆးသင္တန္းမ်ိဳးသူလုပ္ခဲ့ဘူးပါတယ္)

Tuppin ကစိတ္ထားျပည့္၀သူ၊ လူနာေတြ ေအာက္ေျခ၀န္ထမ္းေတြ ခံစားေနရတာေတြကို မႀကည့္ရက္ သူပါ၊ ေဆးရံုမွာ ဘတ္ဂ်က္ရွိရဲ႕နဲ႔ ေဆး၊ေဆးပစၥည္းေတြ ပံုမွန္မရတဲ့ကိစၥေတြကို ၀န္ႀကီးအဆင့္ထိ သူေ၀ဖန္ တိုက္ခိုက္ခဲ့သူပါ။ အထက္ဖား ေအာက္ဖိ လူစားမ်ိဳးမဟုတ္၊ ဒါေႀကာင့္မို႔လည္း ေအာက္လူ ေတြခ်စ္ တာကိုခံရေပမဲ့ အထက္နဲ႔ အဆင္မေျပခဲ့ပဲ ေနာက္ဆံုးသူပဲအိမ္ျပန္သြားခဲ့ရသူပါ။ သူ႔ကိုျဖဳတ္ပစ္ လိုက္လို႔ ျပန္သြားျပီးတဲ့တိုင္ ေစတနာမပ်က္ သူ႕နိဳင္ငံမွာ အလွဴခံျပီး ရသမွ်ေငြနဲ႔ ခြဲခန္းတြက္ ေဆးပစၥည္း ေတြ၀ယ္ေပးခဲ့သူပါ။ ကေန႔ ခြဲခန္းမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပစၥည္းေကာင္းေတြသံုးေနရတာ သူ႔ေက်းဇူးေႀကာင့္ပါ။

သူကကၽြန္ေတာ္နဲ႔ဆိုရင္ ေမ့ေဆးလိုင္းခ်င္းလည္းတူျပီး တစ္နွစ္ခြဲေက်ာ္ႀကာေအာင္ ဒီမွာေနသြားတာမို႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔အၾကာဆံုး ဆက္ဆံဘူးတဲ့ အျဖဴတစ္ေယာက္ပါ။ လူကလည္း ေပါင္းတတ္ သင္းတတ္သူ ဆိုရွယ္က်သူမို႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သူတို႔စံုတြဲက နွစ္အိမ့္တစ္အိမ္ သြားအတူလာအတူ ခရီးေတြအတူသြားႀက
နဲ႔ အေတာ္တြဲျဖစ္ခဲ့ႀကပါတယ္။ သူက William လိုပါပဲ ခရီးသြားနဲ႔ စာဖတ္၀ါသနာ တအားပါသူပါ။ ကမၻာေပၚမွာသူမေရာက္ဘူး Continent (တိုက္) လံုး၀မရွိ၊ အာရွတိုက္မွာေတာ့ သီရိလကၤာနိဳင္ငံမွာ လုပ္ဘူးပါတယ္၊စာေတြလည္းဖတ္ထားသူမို႔ ဘာေမးေမး က်ရာေနရာကေျပာနိဳင္သူပါ။ သူတို႔စံုတြဲက တကဲ့ကိုဆိုရွယ္သမားေတြမို႔ သူတို႔အိမ္မွာအပတ္စဥ္ အေကၽြးအေမြးနဲ႔ ရုပ္ရွင္စုေပါင္းႀကည့္ႀကတာတို႔၊ ကိုယ္ဖတ္ျပီးတဲ့ စာအုပ္ေတြဖလွယ္ႀကတာတို႔နဲ႔ ဆိုေတာ့၊ အပ်င္းလည္းေျပ ပညာလည္းရ မိတ္ေဆြ လည္းပြါးနဲ႔ အေတာ္အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းခဲ့ပါတယ္။ သူ႔ဇနီး Andy ဆိုလည္း အိမ္မွာေစတနာအျပည့္နဲ႔ မေမာနိဳင္ေအာင္ ခ်က္ျပဳတ္ေကၽြးေမြးတတ္သူပါ။ သူတို႔ေတြရဲ႕သေဘာထားက လိုအပ္ေနသူေတြကို ကူညီဖို႔အဆင္သင့္ပါ။ ဒီလိုဆိုလိုက္ေတာ့ Tuppin ကဘာသာေရးကိုင္းရွိုင္းသူလို႔ ထင္စရာရွိ ပါတယ္။ အမွန္ေတာ့ သူကတကဲ့ကို ဘာသာမဲ့ Atheist တစ္ေယာက္ပါ။

Tuppin  & David တို႔စံုတြဲနဲ႔အတူ ဒီကေရႊေတြပါ၊ ကၽြန္ေတာ့အိမ္ပါတီပြဲတခုမွာပါ

သူတို႔နဲ႔တြဲရာမွာ ကၽြန္ေတာ့ဘက္က အားနဲခ်က္က သူတို႔လိုေငြကိုမသံုးနိဳင္တာပါ။ သူတို႔ကေတာ့ ရေနတဲ့ပင္စင္လစာကိုက မနဲပါ။ သူတို႔ရဲ႕ က်န္းမာေရး လူမႈေရး ေနာင္ေရးေတြတြက္ ဘာမွပူစရာလို သူ႔အစိုးရက တာ၀န္ယူထားတာမို႔ ဘာအေရးလဲ။ ဒါေႀကာင့္ မို႔သူ႔ကိုကၽြန္ေတာ္ေျပာပါတယ္၊ You are made in England, I am made in Burma ပါလို႔။ (ကေမၻာဒီးယား ေနာက္ခံ Killing Field ဇာတ္လမ္းမွာ ခုလိုဆန္ဆန္စကားမ်ိဳးပါပါတယ္၊ ေနာက္မွႀကည့္ဘူးတာပါ) သူကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ကို ညွာပါတယ္၊ သူတို႔က အပတ္စဥ္လို ခရီးထြက္ေနေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္က လိုက္ခ်င္တဲ့အေခါက္ဆို ေခၚဖို႔ အဆင္သင့္ပါပဲ။ သူ႔ေက်းဇူးေႀကာင့္ပါပဲ ေရခဲေတာင္ေတြေပၚလည္း ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ခဲ့ဘူးျပီ၊ ေခ်ာင္းေျမာင္းေတြလဲ ကားျဖတ္ေမာင္းဘူးျပီးေတာင္ေပၚမွာ ျမင္းေတြလည္းစီးခဲ့ဘူးျပီ။ လယ္ေတာထဲ ကအိမ္ေလးမွာ လည္း တည္းခိုခဲ့ဘူးျပီးပါျပီ၊ သူတို႔က ရွာရွာေဖြေဖြ လည္းသြားတတ္တာမို႔ တစ္ခါေတာ့ Kome cave ေခၚတဲ့ ေရွးေခတ္ေဟာင္း လူေနဂူေတြ ကိုမရရေအာင္ ေတာႀကိဳေတာင္ႀကား ေခ်ာင္းေျမာင္း ေတြျဖတ္နဲ႔ လိုက္ရွာလိုက္ႀကတာ ေနာက္ဆံုးေတာ့ လမ္းပင္မရွိေတာ့၊ ေရာက္ေတာ့ေရာက္သြားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္းကားေမာင္းရတာ တထိတ္ထတပ္နဲ႔၊ ကားဘီးမ်ားေပါက္သြားလို႔ကေတာ့မလြယ္။ ( Gron နဲ႔တုန္းကေတာ့ မေတြ႔လို႔ ျပန္ခဲ့ရတာပါ)တစ္ခါကလည္း ဒိုင္နိဳေဆာ ေျခရာေတြ ရွိတယ္ဆိုလို႔ ေတာင္ႀကိဳေတာင္ႀကား လိုက္ရွာႀကတာ၊ ေျမပံုပဲေဟာင္းေနလို႔လားမသိ၊ မေတြ႔၊ဟိုလူေမး ဒီလူေမးနဲ႔
ေနာက္ ဆံုးမွာေတာ့ Church တစ္ခုဆီေရာက္သြားလို႔ ရယ္ရပါေသးတယ္၊ ဒီကအမည္းေတြက ဒိုင္နိဳေဆာ ကိုဘယ္သိပါ့မလဲ သမၼာက်မ္းစာထဲမွာမွ မပါတာလို႔၊ ဒါေႀကာင့္မို႔ Jesus ေျခေတာ္ရာရွိရာကို ညႊန္လိုက္တာ ေနမွာေပါ့လို႔။ ေပ်ာ္စရာလည္းေကာင္းပါတယ္။
ျမင္းဆိုလို႔ ကၽြန္ေတာ္ျမင္းတစ္ခါမွ မစီးဘူးပါ၊ သူနဲ႔ေတြ႔မွပဲ ေတာင္ေပၚကားမေပါက္တဲ့ေနရာေတြကို ျမင္းကိုယ္စီ နဲ႔သြားႀကေတာ့ (သိပ္ေတာ့မေ၀းပါ၊ ၆မိုင္ေလာက္ပါ၊ ျမစ္တစ္ခုရဲ႕ ျမစ္ဖ်ား ခံံရာေန ရာကို သြားႀကတာပါ) ျမင္းက ပညာေတြျပလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာေကာ့ေအာင္ခံခဲ့ရပါေသးတယ္။ သူတို႔ လင္မယားကေတာ့ အိမ္မွာကို ျမင္းေတြအလွေမြးထားတာမို႔ သူတို႔စီးတာ အေတာ္ႀကည့္ ေကာင္းပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့အလွည့္ က်ေတာ့မွ ျမင္းက သစ္ပင္ေတြေအာက္ထိုး၀င္လို၀င္ ဘယ္ေကြ႔ဆို ညာလွည့္နဲ႔ ပံုမလာပါ၊ ျမင္းငွားခလည္းမေသးပါ၊ တစ္နာရီ ကိုေဒၚလာ ၃၀ ေက်ာ္က်ပါတယ္။
တစ္ေခါက္ေတာ့ သူတစ္ေယာက္ထဲ လူသူမနီးတဲ့ ေတာင္ေပၚလမ္းေမာင္းသြားတာ ခါးလယ္ ေလာက္ နက္တဲ့ေတာင္က်ေခ်ာင္း ထဲကားထိုးက်သြား အေတာ္ဒုကၡေရာက္သြားခဲ့ပါေသးတယ္။ တကဲ့ (တပ္ပင္)ပါ။ ေရခဲေတာင္ေပၚ ႏွင္းေတာထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကားေလး ခ်ာလည္လည္ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ ဇာတ္လမ္းကိုေတာ့
" လီဆိုသိုမွာေ၀တဲ့ႏွင္း" မွာကၽြန္ေတာ္ေရးခဲ့ျပီးပါျပီ။

ျမင္းႀကီးေပၚက ကၽြန္ေတာ္ပါ

ဒါေတြက ကၽြန္ေတာ္ ေပါင္းျဖစ္ခဲ့တဲ့ အေနာက္နိုင္ငံသား ေတြအေႀကာင္းတစ္စိတ္ တစ္ပိုင္းပါ၊ ႏွိဳင္းယွဥ္ႀကည့္ရေအာင္ အေရွ႕ကအာရွသားေတြနဲ႔ ဆံုရပုံေလး ေတြလည္းေျပာျပခ်င္ပါေသးတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ တစ္ေယာက္ကေတာ့ အိမ္ခန္းနီးနားခ်င္းလည္းျဖစ္၊ လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ လည္းျဖစ္တဲ့ Dr ခ်န္း လို႔ေခၚတဲ့ စိနတိုင္းသား၊ အသက္ ၆၀ရြယ္ အိုဂ်ီ မမတစ္ေယာက္ပါ။ အခန္းခ်င္းသာကပ္ေနေပမဲ့ ခင္မင္မႈေတာ့ သိပ္မရွိပါဘူး၊ မရွိဆို သူကလည္း ဘ၀င္ကခပ္ျမင့္ျမင့္ရယ္၊ ေဆးရံုအုပ္ တို႔ ေလာက္မွ အနိမ့္ဆံုးေပါင္းခ်င္တာ၊ ဟိုကႀကိဳက္လား မႀကိဳက္လား မသိ ေဆးရံုအုပ္ရံုးခန္း ကိုတစ္ခ်ိန္လံုးသြားေန ရတာသူ႔အဖို႔ မေမာနိဳင္၊ အေပါင္းသင္းေကာင္းရဖို႔႔ ရာမွာမိမိဖက္ကလည္း ေကာင္းဖို႔လိုေသးတယ္ မဟုတ္ပါလား၊ ေရာက္ခါစက သူ႔ကို ၂ခါ ၃ခါလား ကၽြန္ေတာ့ဆီမွာ ထမင္းဖိတ္ေကၽြးဘူးပါတယ္၊ သူ႔ဘက္ကအျပန္မရွိ၊ ဒါေပမဲ့ က်န္းမာေရး၀န္ႀကီးဌာနက လူေတြကိုေတာ့ မိသားစုအလိုက္ စာေရးပါမက်န္ သူ႔ဘက္ခန္းမွာ ေခၚေခၚေကၽြးေနတာ သူနဲ႔က ၀ရံတာခ်င္းကဆက္ေနေတာ့ ကၽြန္ေတာ့အဖို႔ေတာ့ အေညွာ္ခံသက္သက္ပါ၊ (စာရႈသူမ်ား သူဘာလုပ္ေနတယ္ထင္ပါလဲ? သူယိုးဒယားက၊ ကေနတာပါ၊ ယာလက္ကအထက္လူေတြကို ပင့္(ဖား) ျပီး ဘယ္လက္က ေအာက္လူေတြဖိထားတာပါ၊ (ကၽြန္ေတာ္က သူ႔ေဘးလူဆိုတာ သူသိပံုမရ)

ဒါေတြက အေႀကာင္းမဟုတ္ပါ၊ အေႀကာင္းက အလုပ္မွာ၊ ခြဲခန္းမွာပါ၊ သူကအလုပ္ေတာ့ လုပ္ရွာပါတယ္။ သူခြဲတဲ့ေန႔ ဆိုသူ႔အသံခ်ည္းပါပဲ၊ (ညွင္သာ ေပ်ာ့ေျပာင္းမႈမရွိ ယဥ္ေက်း၊ သာယာနာေပ်ာ္ဘြယ္မရွိ) သူမ်ားအတင္းဘာမွမေျပတတ္တဲ့ အဂၤလိပ္ႀကီး Tuppin ကပင္ (ညွာညွာတာတာေလး) ေျပာယူရပါ
တယ္၊ ခ်န္းေျပာေနတာေတြသူလံုး၀နားမလည္ဘူးတဲ့။ ပိုဆိုးတာက ခြဲခန္းထဲျပႆနာ တစ္ခုခုဆို ေဆးရံုအုပ္ကို ဖုန္းနဲ႔ လွမ္းတိုင္ရတာ အေမာ၊ သူ႔စိတ္ထဲမွာ ေဆးရံုအုပ္ကို သူ႔ boy friend လို႔အပိုင္ ထင္ေနလားမသိ၊ ႀကာေတာ့ သူ႔ကိုကၽြန္ေတာ္ေျပာပါတယ္ ဒီခြဲခန္းမွာ ကၽြန္ေတာ္က in charge ပါ၊ အခက္ခဲရွိရင္ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အရင္ေျပာပါ ဆိုေတာ့ ဒီစိနမက ကၽြန္ေတာ့ အဂၤလိပ္စကားကိုပဲ နားမလည္သလိုလိုနဲ႔။ သူကေတာ့ တိုင္လိုက္ရရင္ ကိုပဲရယ္ရယ္ေမာေမာနဲ႔၊ သူ႔စကား ေႀကာင့္ သူတစ္ဖက္သား ဘာနစ္နာသြားမယ္ဆိုတာမစဥ္းစား၊ Dr စိုးကိုရွာမေတြ႔ရင္ လဲတိုင္၊ Dr.စိုးက ေမ့ေဆးမေပးနိဳင္ဘူးလို႔ ျငင္းရင္လည္းတိုင္၊ အဂၤလိပ္စကား အက်ိဳးအပဲ့ေလာက္ တာတတ္လို႔သာ ေတာ္ေတာ့တယ္၊ (အရမ္းကိုေကာင္းပါတယ္၊ စိတ္ပ်က္စရာေျပာတာပါ)

သူနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ ထိပ္တိုက္ေတြ႔တာက သူခဲြမဲ့လူနာေတြကို ခါးရိုးထံုေဆး Spinal ေပးတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာပါ။ Spinal ဆိုတာက ေရာဂါပိုးကင္းဖို႔လိုတာမို႔၊  ခြဲစိတ္မႈတစ္ခု ျပင္ဆင္သလို အခ်ိန္ယူရပါတယ္၊ သူကအျမဲေလာေနတာဆိုေတာ့ ဒါေလာက္ကို သီးမခံနိဳင္ Dr စိုးရဲ႕ထံုေဆးက မေကာင္းဘူး၊ လူနာေတြ
နာတယ္၊ ေနာက္ေန႔မွာ လူနာေတြေခါင္းကိုက္တယ္ စတာေတြနဲ႔ ပူညံပူညံလုပ္တတ္ပါတယ္၊ ႀကာေတာ့ သူ႔ကိုကၽြန္ေတာ္ေမးပါတယ္၊ မင္းတို႔ျပည္ႀကီးမွာေကာSpinal မသံုးဘူးလား? လို႔၊ ဆိုေတာ့ သူတို႔ တရုပ္ျပည္မွာ Spinal ပဲအသံုးမ်ားတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ထိုးသလိုမဟုတ္ဘူး သိပ္ေကာင္းတယ္တဲ့၊
(သက္သက္ေစာ္ကားတာပါ) ဒါျဖင့္ Spinal , made in China very Good.  Spinal, made in Burma, no good? လား၊ ဆိုေတာ့ Yes တဲ့။ (သူနားလည္တဲ့English နဲ႔ေျပာရတာပါ) ဒီကတဲက စျပီးသူ႔လူေတြကို Spinal ကၽြန္ေတာ္မထိုးေတာ့။

ေစာင့္ေမွ်ာ္ထားတဲ့အတိုင္းပါပဲ၊ တစ္ေန႔ေတာ့ ႀကံဳလာပါတယ္၊ အဲဒီေန႔က ခြဲခန္းမွာေအာက္စီဂ်င္ျပတ္ သြားတဲ့ေန႔ပါ၊ ေအာက္စီဂ်င္မရွိေတာ့ ေမ့ေဆးမေပးနိဳင္ေတာ့ ထံုေဆးနဲ႔ ပဲလုပ္နိဳင္သေရြ႕လုပ္ႀကရတာပါ။ အဲဒီေန႔က ခ်န္းရဲ႕ေန႔လည္းျဖစ္ပါတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း နားနားေနေန အျပင္မွာရွိတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ရံုးခန္းေလးမွာသြားေနပါတယ္။ မႀကာပါဘူး ခြဲခန္းကေန ဖုန္းလာလို႔ ျပန္လာရပါတယ္။ ခ်န္း လွမ္း ေခၚတာပါ၊ သူ႔လူနာကို Spinal ထိုးေပးပါတဲ့၊ ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းကိုေပါက္ကြဲသြားပါတယ္ (တမင္လုပ္ လိုက္တာပါ) သူေျပာထားတာေတြေမ့ေနသလားမသိ၊ (ငါကမင္းရဲ႕ လက္ေအာက္ငယ္ သားမဟုတ္ဘူး၊ ဒီတစ္သက္ မင္းလူနာေတြကို ဘယ္ေတာ့မွ ငါ Spinal မထိုးဘူးလို႔) ေငါက္ပစ္လိုက္တာ၊ ဆရာမေတြ႔ ေရွ႕မို႔သူအေတာ္ရွက္သြားပံုရတယ္။  ခ်ာကနည္း လွည့္ထြက္ထြက္သြားတယ္။ ဆရာမေတြလည္း ဖ်ားကုန္တယ္။

ဘယ္ေနမလဲ၊ ေနာက္ေန႔မွာေဆးရံုအုပ္MS ရံုးခန္းကေခၚလို႔ သြားရပါတယ္၊ ေရာက္ေရာက္ခ်င္းမွာပဲ ေဆးရံုအုပ္က ကၽြန္ေတာ့ကို မေန႔က (ခ်န္း) ကိုဘာေတြေျပာလႊတ္လိုက္တာလဲ၊ သူငိုယိုျပီး လာတိုင္တယ္တဲ့၊ သူခုလိုရွိဳက္ႀကီးတငင္ငိုတာ သူတစ္ခါမွမႀကံဳဘူးဘူးတဲ့၊ ကၽြန္ေတာ္ကလည္းဧဧပဲ
ျဖစ္ေႀကာင္းရယ္ကုန္စင္ ျပန္ေျပာျပေတာ့၊ ကၽြန္ေတာ့တံု႔ျပန္ခ်က္ကမလြန္လြန္းဘူလား? တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ ကလည္းျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္၊ (Dr.စိုး) ည့ံတယ္သံုးမရဘူးဆိုရင္ ပုဂၢိလ္ေရးမို႔ လက္ခံနိဳင္ေသးတယ္လို႔။ ခုသူ႔ဟာက သူ႔လက္ေအာက္ခံက်ေနတာပဲလို႔ (မင္းတို႔ ဗမာေတြ သံုးမရဘူး၊ တရုပ္ေတြကမွေတာ္
တယ္) ဆိုတာကေတာ့ နိဳင္ငံနဲ႔လူမ်ိဳးကိုတမင္ေစာ္ကားတာမို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာတာနဲေတာင္နဲေသးတယ္၊ အျခားလူဆိုသူ႔ကိုလည္ပင္းပင္ ထညွစ္ေလာက္ တယ္လို႔။ MS လဲခုမွပဲ သေဘာေပါက္သြားျပီး ရီႀကဲႀကဲနဲ႔ ေနာင္ဒါမ်ိဳး မေျပာေအာင္သူေျပာထားပါမယ္ လို႔ဆိုလာပါတယ္။ ေတာ္ေသးတာေပါ့၊ နိုင္ငံနဲ႔လူမ်ိဳး ကယ္ေပလို႔သာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ အမိနိဳင္ငံကိုခ်စ္ပါတယ္၊ နိဳင္ငံေရးေတာ့နားမလည္ပါ။ ဒါေပမဲ့ ခုလုပ္ လိုက္တာက နိဳင္ငံေရးပါ။

အဲဒီေန႔ကစျပီး ခ်န္း ကၽြန္ေတာ့ကို ေခၚေခၚေျပာေျပာမလုပ္ေတာ့။ အေတာ္လန္႔သြားပံုရတယ္။ Tuppin ကဒီဇာတ္လမ္းကိုႀကားေတာ့ ရယ္တယ္။ You are a naughty boy! မင္းသိပ္ဆိုးတဲ့ ေကာင္ေလးပဲလို႔ ေျပာရွာပါတယ္။ ခုေတာ့ ခ်န္းလည္းမရွိေတာ့ပါဘူး၊ မတ္လေလာက္ကျပည္ႀကီးျပန္ သြားပါျပီ၊ ကၽြန္ေတာ့ကိုႏႈတ္ပင္ဆက္မသြားပါ။ အမွန္ေတာ့ ဒီမွာခဏတာဆံုႀကရတာပါ။ ေနာင္တစ္သက္ ျပန္ဆံုစရာလည္းရွိေတာ့တာမဟုတ္လို႔ အျဖဴေတြလို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ေနနိဳင္ႀကရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲလို႔ပါ။ အျဖဴေတြနဲ႔ ကြာပါတယ္။ Cultural gap ရွိတာအမွန္ပါပဲ။

Tuppin နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့မိသားစု မိုဟဲေလး ေရကာတာမွာပါ

ဒါကအေရွ႕ဘက္က အသား၀ါ၀ါအိမ္နီးနားခ်င္း တစ္ေယာက္အေႀကာင္း ဗဟုသုတ အေနနဲ႔ေျပာရတာပါ။ အေနာက္ဘက္က အသားမဲမဲ အိမ္နီးခ်င္းေတြလဲရွိပါေသးတယ္၊ သူတို႔ကပိုလို႔ေတာင္ ယိုးဒယားက၊က တတ္ပါေသးတယ္ ႀကံဳေတာ့ေရးရေသးတာေပါ့ ။ (ေျပာမဲ့သာေျပာရတာပါ၊ ယိုးဒယားလူမ်ိဳးေတြ ျပင္ပ မွာထြက္လုပ္တာတစ္ခါမွ မဆံုဘူးေသးပါ)
မွတ္ခ်က္။ စိန ဆိုတာ စိန္႔တိုင္း တရုပ္ျပည္ပါ။ ဂ်ီအို (OG) = သားဖြားမီးယပ္ ဆရာ၀န္ပါ။

စိုးျမင့္-ေမ့ေဆး
ေခတၱ Maseru, Kingdom of Lessotho
18 Dec 2010











































ိ